Goedemiddag, ik zoek het graf van Gerard, ja z’n achternaam ben ik vergeten. Het was een hele aardige man, we kennen mekaar of beter gezegd kenden mekaar, van het bridgen. “Zonder achternaam wordt het moeilijk zoeken, weet u wanneer hij is overleden?” Twee jaar geleden, het kan ook drie jaar geleden zijn. Het was in de zomer dat weet ik wel, hij is verdronken in het IJ. Het was heel erg warm en toen is hij in het water gesprongen. Niemand had hem verteld dat er daar zulke sterke stromingen waren en diep is het er ook. Ik was er niet bij hoor. Niet dat het wat had uitgemaakt, want ik ben niet zo’n held. Ze hebben nog heel lang naar hem gezocht. Bij de oranjesluizen hebben ze hem na drie dagen gevonden. Hij was waarschijnlijk door een rijnaak meegesleurd . “Ik zou toch wel graag zijn achternaam hebben, is er niemand aan wie u dat kan vragen?” Nee, ik zou niet weten wie. Wacht even, het was iets met molen. Molensteen, Molenwijk. Molenbroek, zou ook kunnen. Of Molenkamp, of Molendijk. Zo iets was het.
Ik begon te zoeken op molen, maar niets wat er in de buurt kwam. Ja er was wel een Gerard Molenberg maar die was in 1987 overleden. Ook kwam ik een Gerardus Maria van der Molen tegen, overleden 1967. Zelfs een Gerda van Molenaarsgraf, die kon het ook niet wezen.
“Helaas, ik kan niets vinden wat er op lijkt. Weet u zeker dat hij hier is begraven?” Ja, ik ben er zelf bij geweest, het was vlak bij een boom aan een grindpad, heeft u daar wat aan? “Er staan hier honderden bomen waarvan vele aan een grindpad, dus dat schiet ook nog niets op. Is er niemand op de bridgeclub, die u kan helpen?” Nou het is niet een echte club, meer een groepje mensen die regelmatig samen komen, om te bridgen, in het café. Ik vermoede al zo iets. Molenaar, heeft u daar al onder gekeken, Molenaar? Ja dat was het, denk ik. “Ik heb alle combinaties met molen geprobeerd maar kan niets vinden.” Nou, wat is dat nu, dat ik niet op zijn naam kan komen bedoel ik. Ik dacht toch zeker te weten dat het iets met molen was. Ik vond het erg vervelend dat ik zijn bridgepartner niet kon vinden, hoe erg ik mijn best ook deed. Nou weet u wat, zaterdag ga ik weer met een paar heren bridgen, dan vraag ik het hen. Wellicht dat zij het wel weten. Nu ik er over nadenk, ook de rest ken ik alleen bij hun voornaam, gek is dat hè.
Met het bosje bloemen, dat hij voor zijn vriend uit het café had meegenomen, nonchalant in de hand liep hij richting de bushalte, even verder op.
Nog geen tien minuten later kwam hij weer teruglopen vanuit de richting waarheen hij met de bus was verdwenen. Nou zeg, ik stap in die bus, ga zitten, de bus trekt op en toen schoot zijn naam ineens door mijn hoofd. Bij de volgende halte ben ik meteen weer uit gestapt. Mulder, heette hij. Dat ik daar nu niet op kon komen, Gerard Mulder.