Pauline is controller geweest en werkte het afgelopen jaar als toegevoegd adviseur.
Als ik later groot ben…
Als ik later groot ben, dan wil ik schrijver worden. Als kind wilde ik dat ook al en het speelt nog steeds. In feite schrijf ik ook al heel veel, rapporten, verslagen, procedures, artikelen voor het vakblad De Begraafplaats en ik heb net de landelijke Handleiding Islamitisch Begraven naar de drukker gebracht.. Ik ben geen snelle schrijfster maar vind het heerlijk om helemaal in je eigen woorden te zitten, zo kan ik een hele dag bezig zijn. Als kind wilde ik al altijd alles weten, ik ging soms wel twee keer per dag naar de bibliotheek, heen en weer. Die nieuwsgierigheid en de drang om informatie over te dragen heb ik dus al mijn hele leven. Het zit ook een beetje in de familie, mijn moeder was onderwijzeres. Ik vind het ook belangrijk dat de regels die we hebben op de begraafplaats duidelijk worden uitgelegd. Zodat iedereen begrijpt waar ze aan toe zijn. Anders krijg je maar willekeur. Dood gaan we allemaal en dat is wat mij zo aantrok in dit werk. Dat er uiteindelijk toch iets is dat we allemaal meemaken, waar iedereen gelijk in is. Ik heb dan ook nooit getwijfeld over de zin van ons werk.
Als ik later dood ben…
Als ik later dood ben, dan geef ik de controle volledig uit handen. Ik wil zeker niet over het graf heen regeren. Zelf heb ik dan wel een voorkeur voor begraven en dan ook op De Nieuwe Ooster. Dat komt mede doordat ik van crematoria zo’n naar beeld heb, zo een “van der Valk” omgeving. Je moet dan de overledene met de kist achter laten. Ik vind het wel goed dat je iemand tot het eind toe wegbrengt en dat je, je daar een beetje voor moet inspannen: sjokkend door het zand naar het graf. Maar als ze me willen cremeren om in de tuin van mijn huisje in Epe uit te strooien, vind ik dat ook prima. Het is toch aan de nabestaanden om te beslissen wat zij met mij willen doen. Ik kan me voorstellen dat ze bij elkaar gaan zitten en een lekker glaasje op mij drinken. Wat er daarna met je gebeurt, is iets wat in ieders hoofd daarover bedacht wordt. Ik kan heel goed begrijpen dat mensen daar troost in vinden. Het gaat erom dat je in de gedachten van je dierbaren blijft voort bestaan. Sinds ik dichter bij de dood ben, kan ik het leven beter aan.